Het is een heftige reis, die ik doormaak van een single bestaan naar dat van een ‘plusmama.’ Toen ik mijn vriend met oud en nieuw 2018 ontmoette, bevond hij zich in een lastige situatie. Een ex, die niet mee wilde werken aan de scheiding en dat met een dochter van nog geen één jaar oud. Hoe dat voor mij was als single vrouw van in de 20, kan ik je wel vertellen. 

Geleidelijk aan
Ik leerde zijn dochtertje niet meteen kennen. Dat ging geleidelijk aan. Zo ging ik in het begin altijd een uurtje mee, als we bijvoorbeeld naar de dierentuin gingen. Na verloop van tijd ging ik ook hele weekenden mee en soms ook op de ‘papadag’ van mijn vriend, welke hij één dag per week heeft.

Schoonfamilie
Door omstandigheden zijn mijn vriend en ik snel gaan samenwonen. Dit ging gelukkig heel makkelijk. Wat echter moeilijker verloopt is zijn familie. Zijn ex heeft verhalen verteld over hem en mij. Helaas niks positiefs, waardoor zijn familie nu denkt dat hij haar verlaten heeft voor mij. Dit terwijl zij al veel langer uit elkaar waren. Helaas heeft dit een stigma achtergelaten. Zeker gezien het feit dat zijn ex nog lange tijd contact zocht met zijn familie. En nog steeds. En dan te bedenken dat ze dit, toen ze nog samen waren, niet deed.

Zielsveel houden van
Mijn schoonmoeder maakt het er niet makkelijker op. Ze heeft als je het mij vraagt, een ongezond verlangen naar haar kleindochter. Ze is extreem jaloers. Op mij! In de tussentijd doe ik niks anders, dan zielsveel houden van mijn vriend en zijn dochter. Ik koop veel voor hem en haar. Van luiers tot kleding. Op de een of andere manier kan zijn familie dit niet verdragen. En dat terwijl hun zoon het financieel niet allemaal kan bekostigen, vanwege de kosten voor de advocaat.

Intens
Ik bevind me dan ook in een hele vervelende situatie en dat terwijl de relatie met mijn vriend heel fijn is. Mijn vriend brengt ook veel tijd met zijn dochter alleen door, waar hij en zij erg van genieten. In de weekenden geniet ik ook. Intens. Van deze twee mooie mensen.

Afstand
Inmiddels is de situatie dusdanig, dat mijn vriend afstand heeft genomen van zijn familie. Ik voel me daar schuldig over. Vooral naar zijn dochter. Ik heb meerdere malen voorgesteld dat hij anders maar alleen met zijn dochter moet gaan. Hij kiest ervoor dit niet te doen, zolang ze mij niet accepteren. 

Ben ik de enige?
Ik vraag me af of er meer mensen zijn, die met een dergelijke schoonfamilie te maken hebben en een ex, die de hele familie stalkt. Dit is iets dat blijft, ondanks dat met het verstrijken van de tijd het contact met zijn ex verandert. Soms is het zelfs goed, maar te vaak nog vijandig. Heel begrijpelijk, maar mijn vriend is dan ook niet altijd positief naar zijn dochter over haar moeder. Dit vind ik niet goed, ondanks dat ik het begrijp. Uiteindelijk hoop ik dat de tijd alle wonden heelt en iedereen het beste met de dochter en kleindochter voor heeft. Net als ik voor mijn bonusdochter.