Ik kan het me nog goed herinneren. Het was maandag 21 december 2009 en we kwamen terug van een week vakantie in Duitsland. Mijn man, die al drie maanden rondliep met pijn in zijn rug en sinds een maand ook rondom zijn maagstreek, plande na onze vakantie nog de volgende dag een nieuwe afspraak in met zijn huisarts. Waarschijnlijk nierstenen, werd ons geruststellend ingefluisterd.

Op dinsdag 22 december werd zijn bloed en ontlasting onderzocht, ook werd er een scan gepland voor het nieuwe jaar, op 13 januari. Nog diezelfde dinsdagmiddag belde de huisarts echter met de mededeling, dat de bloedtest aanleiding gaf om de scan naar voren te halen. Dit gebeurde op woensdag 23 december. Ik bleef nietsvermoedend thuis bij onze zoon.

Niet goed
Toch bekroop me een onbehagelijk gevoel. Ik schoof onrustig op de bank heen en weer, terwijl onze zoon in zijn wippertje rustig lag te slapen. Uiteindelijk hoorde ik de voordeur opengaan. Mijn man liep met zijn hoofd gebogen naar de keuken, hing zijn jas over de keukenstoel, liep op mij af waarna hij me omhelsde. “Lé het is niet goed, het is echt niet goed. Ik word niet meer beter.” Op dat moment stortte mijn wereld in.

Visitekaartje
Nog dezelfde middag kwam de huisarts langs, ook hij had dit totaal niet verwacht. Uiteindelijk gaf hij me zijn visitekaartje en zei: “Ook al is het kerst, je mag me altijd bellen. Het kan namelijk zijn dat je man geel gaat zien…” Ik reageerde vol ongeloof: ‘Geel zien? Dat is voor oude opa’s.” Hij drukte me op het hart: “Uw man is echt heel erg ziek,” daarna trok hij de deur achter zich dicht.

Kerstavond
Ik pakte onze zoon met wippertje en al op en bracht hem op kerstavond naar de buren. Ze waren met de hele familie aan het gourmetten. Zonder te veel woorden werd er een stoel bijgeschoven, waarop ze ons kleine mannetje zette. Enkele maanden later overleed mijn man.

Overlevingskracht
Er zijn geen woorden voor, als je als moeder zo kort na de geboorte van je zoon wordt geconfronteerd met het overlijden van zijn vader en je eigen man. En juist in deze fase van mijn leven moest ik sterk zijn. Ontzettend moeilijk, maar ik weet nu, dat als je dit meemaakt het wel mogelijk is. Bij mij kwam er namelijk een overlevingskracht vrij, die me er doorheen sleepte en ik keuzes kon maken die voor de toekomst belangrijk bleken te zijn. Ik heb dit zelf mogen ervaren en één van deze ervaringen heeft te maken met de pluspapa.

Verdriet
Naar mijn mening heeft elk kind de energie nodig van een vader en een moeder. Ik bleef de moeder voor mijn zoon, maar een vaderfiguur zocht ik voor hem. Hij was nog zo jong, het gemis van een vaderfiguur kan het verdriet, van het overlijden van zijn biologische vader, vergroten. Een vader doet (on)bewust andere dingen dan een moeder. Bijvoorbeeld de manier van stoeien of het kijken naar een sportwedstrijd op tv, of als aanmoedigende ouder langs de lijn.

Voorkeur
Bij voorkeur is de vaderfiguur de biologische vader, maar het kan ook een stief- of pleegvader zijn. Of gewoon iemand die de energie van een vader kan overbrengen op een kind. Het gaat naar mijn mening om de vaderlijke energie. De houdgrepen en kracht bij het stoeien, of de kunstjes in het zwembad waarbij een kind vanuit het water de lucht in wordt gelanceerd. Het kunnen ook hele gewone dingen zijn waarbij het een moeder moeite kost grenzen aan te geven en de persoon met de vaderlijke energie deze gesprekken gemakkelijker met het kind voert.

Team
Ik koos voor een nieuwe relatie met een man die de kracht en vaardigheden had om een pluspapa te zijn en dat deed hij geweldig. Hij ontfermde zich heel snel over mijn zoon. Hij gaf hem de liefde en zorg, zoals een papa dit doet. Hij stoeide en speelde met hem, anders dan ik dat deed. Samen kregen we twee dochters, en toch ben ik uiteindelijk van hem gescheiden. Dit omdat hij niet de liefde van mijn leven bleek te zijn. Ondanks dit, is en blijft hij de pluspapa van mijn zoon. De combinatie van pluspapa en ex-partner werkt voor ons heel goed en we hebben co-ouderschap. Mijn zoon, van mijn overleden man, krijgt in zijn leven alle aandacht van zijn moeder en aandacht van een vaderfiguur. Samen met mijn ex vormen we een team voor de kinderen.

Vaderlijke energie
Ik weet nu ook dat een pluspapa niet per se een nieuwe relatie vereist. Ben je zelf weduwe of weduwnaar en heb je geen tijd of behoefte aan een nieuwe relatie? Weet dan dat een pluspapa ook iemand anders kan zijn. Bijvoorbeeld een opa, goede vriend of bekende buur. Voor mij gaat het zijn van een pluspapa over de vaderlijke energie die je een kind kunt geven tijdens zijn opvoeding. Welk kind gun je dit niet?

Over Leonie:
Leonie (40) is ervaringsdeskundige op veel gebieden die stuk voor stuk een leven kunnen ruïneren. Door haar persoonlijke ervaring is ze er sterker uitgekomen; door van overleven naar leven te gaan. Mensen noemen haar levensverhaal indrukwekkend. Neem zelf een kijkje op haar website om meer over Leonie te weten te komen. Onder de kop ‘Over Leonie’, staat ook haar levensloop beschreven: https://www.4goodmourning.nl/64-2/