Ik parttime moeder? Onwerkelijk en toch is het ineens een feit. Je mag het overigens noemen wat je wilt; stiefmoeder, bonusmoeder of plusmama. Ik ben ik en met de liefde die ik te geven heb zorg ik voor Naud, de zoon van mijn vriend. Dat hoeft niet in een woord te worden samengevat. Voor Naud en ook voor de buitenwereld heet ik gewoon Manon.

Fantasie
In 2014 leerde ik mijn vriend kennen. Onze relatie werd al vrij snel serieus. Nadat we een aantal weken samen waren ontmoette ik Naud. Zijn moeder kwam hem brengen en ik was op dat moment bij mijn vriend. Zijn vader had al met Naud over mij gesproken en hem een foto van mij laten zien. Ik kwam dus niet als een verrassing. Naud liet hem bij het zien van de foto van mij overigens weten dat ik op zijn moeder leek. Kinderen van drie hebben een rijke fantasie zullen we maar zeggen 🙂 

Acceptatie
Naud accepteerde mij voor mijn gevoel meteen. Zijn moeder ook. Binnen een jaar konden we met zijn allen goed door een deur. De ex van mijn vriend heeft ook een nieuwe relatie met wie ze samen een kindje heeft. Natuurlijk is er af en toe wel wat onenigheid, maar daar kunnen we goed over praten. We zijn geen vrienden en komen ook niet onnodig bij elkaar over de vloer, maar in het belang van Naud verloopt de communicatie soepel en wordt er met enige regelmaat in goed overleg van het ouderschapsplan afgeweken. Zo is Naud in april een zaterdag extra bij zijn moeder, omdat zijn (half)zusje dan één jaar wordt en hij gewoon met haar en familie de verjaardag van zijn zusje wilt vieren. Toen Naud vorig jaar de communie deed, hebben we samen met zijn moeder en haar partner een feest gehouden. Daarbij heb ik alles van begin tot einde met haar samen geregeld, dit vond ik heel prettig.

Vanzelfsprekend
Voor Naud is het vanzelfsprekend dat we met zijn allen goed door een deur kunnen. Ik weet dat dit niet overal zo is, dus ik hoop dat Naud over een aantal jaren beseft wat voor geluk hij daarmee heeft. Voor kinderen zijn gescheiden ouders niet leuk. Naud wisselt meerdere keren per week van huis en moet dan één kant van zijn familie altijd even missen, maar hij ziet er ook de voordelen van in. Zo vindt hij het al lang prima om twee keer zijn verjaardag te vieren en zo’n drie a vier keer per jaar op vakantie te gaan. 

Angst
Ik zie Naud meestal om het weekend. Ook door de week is hij één dag bij ons, maar meestal ben ik dan aan het werk. Met hem heb ik nooit echt gesproken over hoe hij denkt over mij. Misschien wel uit angst afgewezen te worden. Mijn gevoel zegt dat hij ook niet beter weet. Ik ben er al sinds hij drie jaar oud was. De tijd dat zijn ouders nog bij elkaar waren kan hij zich niet herinneren. Met zijn drieën vormen we een gezin met een natuurlijke rolverdeling. Als ik ‘nee’ zeg is dat gelukkig bij hem net zo duidelijk als dat zijn vader ‘nee’ zegt. 

Gelukkig
Ik prijs mezelf gelukkig met een bonuszoon als Naud. En nog gelukkiger prijs ik me met zijn moeder en haar partner. Ik hoor regelmatig verhalen dat dit een regelrechte hel kan zijn. Zelfs zo erg dat relaties er door kapot gaan. 

Kinderwens
Door Naud is mijn eigen kinderwens in de afgelopen jaren veranderd. Door parttime voor hem te zorgen, ben ik de tijd samen met mijn vriend meer gaan waarderen. Met Naud heb ik al veel van dichtbij mee mogen maken: eerste schooldagen, voetbalwedstrijden, zwemlessen, communie etc.. Daarom hebben mijn vriend en ik besloten dat het zo wel prima is. We hebben allebei de wens nog veel van de wereld te zien. Ik hoop dan ook dat we dat we samen nog veel mooie reizen mogen maken. Mét en zonder Naud. 

Liefs Manon