Tien jaar geleden besloten mijn ouders uit elkaar te gaan. Ik was toen 14 jaar oud. Ik kan me nog herinneren dat het geen leuke periode voor me was, maar dat ik er aan de andere kant ook vrede mee had. Ergens wist ik dat het voor zowel mijn vader als mijn moeder beter was. Er ontstond rust in huis en mijn broer en ik konden weer doen wat ons gelukkig maakte.

40 kilometer verderop
Na de scheiding bleven mijn broer en ik bij onze moeder wonen. Regelmatig ging ik bij mijn vader op bezoek om samen te sporten of een weekend te logeren. Er was geen vaste regeling. Aangezien mijn vader 40 kilometer verderop woonde was het moeilijk om spontaan even bij hem langs te gaan.

Weekend weg
Het voelde vreemd om opeens tussen twee huizen op en neer te pendelen. Als ik naar mijn vader ging voelde dat als een weekend weg. Ergens vond ik dat toen wel leuk. Het betekende dat ik mijn koffer in moest pakken en dat ik er even tussenuit ging. Naarmate ik ouder werd veranderde dit. Ik vond het op een gegeven moment zelfs een gedoe om die koffer telkens in- en uit te pakken. Toen ik een vriendin kreeg ging ik ook minder vaak naar mijn vader, omdat ik tijd met haar wilde doorbrengen.

Twee fijne stiefbroers
Mijn ouders zijn na hun scheiding een tijdlang alleen geweest. Op een gegeven moment kregen ze allebei, ronde dezelfde periode, een nieuwe relatie. Ik kan me nog herinneren dat ik dit voor zowel mijn vader als mijn moeder heel fijn vond. Allebei zag ik ze weer gelukkig zijn in de liefde. Ze leerden allebei iemand kennen met een zoon. Van de een op de andere dag kreeg ik er zo twee fijne stiefbroers bij.

Vertrouwd
Ik kan me nog herinneren dat ik het spannend vond om kennis met de nieuwe vrouw van mijn vader te maken. In het begin was het even aftasten, maar al snel voelde het vertrouwd met haar. Ze heeft een zoon van inmiddels 22 jaar oud en ook met hem klikt het goed. Vroeger speelden of gameden we samen. Later gingen we ook op stap. Vandaag te dag hebben we nog steeds een goede band met elkaar.

Band
De band met mijn plusmama is gewoon echt heel goed. Ze is erg zorgzaam en voor mij een waardevolle aanvulling in mijn leven. We kunnen goed met elkaar praten, maar ook gewoon een wandeling maken met de honden of samen op de bank neerploffen en een programma kijken.

Tegens tieners zou ik willen zeggen: “Geef een plusmama de kans om in je leven te stappen en bespreek het ook wanneer je het niet leuk vindt. Je biologische ouders houd je, je krijgt er alleen een extraatje bij.”

Houden van
Als kind van gescheiden ouders is voor mij het allerbelangrijkste dat mijn ouders hun geluk weer hebben gevonden en dat iedereen liefdevol met elkaar omgaat. Mijn broer en ik zijn tot op de dag van vandaag niks te kort gekomen. Er is en wordt door iedereen goed voor ons gezorgd. In de loop der jaren ben ik echt van mijn plusmama en stiefvader gaan houden.

Geluk
Ik weet dat ik geluk heb met zulke lieve mensen om mij heen. Er zijn helaas ook nog te veel andere verhalen en dat zou niet zo moeten zijn. Mijn ouders zijn allebei gelukkig en persoonlijk zie ik de komst van hun partners als een verrijking van mijn leven. Mijn broer en ik hebben twee mensen leren kennen, die altijd het beste met ons voorhebben. Ik voel me thuis, waar ik ook ben. Misschien dat het gevoel naar mijn biologische ouders anders is, maar dat neemt niet weg dat mijn plusmama en stiefvader voor mij net zo belangrijk zijn geworden.