Bijna 10 jaar geleden ontstond er tussen Nicole en Roland iets moois. Nicole was op dat moment een bijna gescheiden vrouw en Roland stond op het punt, om na een moeilijke periode waarin hij omwille van zijn 3 kinderen toch niet verder kon gaan, te gaan scheiden. Een moeilijke keuze die hem heel zwaar viel, om tegen zijn kinderen, in de puberleeftijd, te vertellen.

Daar aan die keukentafel bijna 10 jaar geleden bij gezamenlijke vrienden zag Roland een mooie en sterke vrouw, die vol in het leven stond. Nicole daarentegen zag een mooie man, die een weloverwogen keuze ging maken voor het geluk van zichzelf en zijn kinderen.
Na het uitspreken van de woorden dat hij wilde scheiden, volgde voor Roland een turbulente fase. Een fase waarbij zijn ex-vrouw het dusdanig zwaar had, waardoor ze niet in staat was er voor de kinderen te zijn. De kinderen werden opgevangen en begeleid door hun vader, vrienden, familie en hulpinstanties. In diezelfde periode ontstonden er mooie en goede gesprekken tussen Roland en Nicole. Zij informeerde naar het welzijn van zijn kinderen en dat van hem. Als gescheiden vrouw zonder kinderen, had zij in tegenstelling tot Roland geen nodig contact meer met haar ex. Er waren tenslotte geen kinderen in het spel.

Bewust
“Gedurende onze gesprekken merkte ik dat ik hem leuk begon te vinden, leuker dan een kennis van vroeger. Dit was Roland namelijk. We groeiden op in hetzelfde dorp, hadden gemeenschappelijke feestjes, echter door het leeftijdsverschil; Roland is 5 jaar ouder, kwamen we elkaar tijdens het stappen nooit echt tegen. Mede door de gesprekken die ik in die moeilijke periode met hem had online, was ik heel bewust bezig met waar ik aan ging beginnen. Een man met 3 kinderen en een ex-vrouw. Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan en vroeg een gezamenlijke vriendin naar zijn nummer. Na ruim 3 uur bellen met elkaar waren de kriebels in mijn buik een feit.”

Verliefd
“Op een vrijdagavond spraken we af en verlieten we allebei, eerder dan gepland, ons vriendenuitje om bij elkaar te kunnen zijn. Mijn vriendinnen vonden het maar verdacht en reden even bij mij thuis langs. Toen ze de auto van Roland zagen staan wisten ze genoeg. Een hele mooie, bijzondere en hartveroverende tijd volgde, maar tegelijkertijd ook een moeilijke tijd. Tot over onze oren verliefd, de kinderen die er altijd waren omdat de ex-vrouw van Roland er niet voor de kinderen kon zijn, zagen we elkaar af en toe. Vaak als de kinderen sliepen.”

Babymens
“Uiteindelijk kon Roland het niet langer voor zich houden en informeerde zijn middelste zoon als eerste. Ook zijn ex-vrouw vertelde hij over mij. Ik vond het heel verdrietig voor haar, omdat ze zo worstelde met haar psychische gezondheid. Daar was ik dan, in een relatie met een man met 3 kinderen en opeens besefte ik me dat ik zelf ook nog een kinderwens had. Tegelijkertijd leerde ik gaandeweg andere  sterke, zelfstandige vrouwen kennen zonder eigen kinderen. Deze vrouwen kende ik voorheen niet in mijn leven en ik ging me beseffen dat ik eigenlijk helemaal geen babymens ben. De kinderen van Roland waren, toen ik ze leerde kennen, al op een leeftijd dat ik met ze kon praten, ze zelf dingen konden regelen, ik met ze kon meedenken over te maken keuzes kortom; allemaal levensonderwerpen die me heel goed lagen en liggen. Ik besefte me dan ook dat ik eigenlijk een heel mooi leven had, tijd voor mezelf en samen met Roland. Waarom zou daar nog een kindje bij moeten komen? Was ik bang om er later anders alleen voor te staan? Omdat ik altijd de vraag krijg waarom ik zelf geen kinderen heb of omdat het erbij hoort?”

Wel of geen eigen kinderen
“Een sterke vrouwelijke collega van mij zei eens: “Heb je ooit wel eens iemand de vraag gesteld, waarom zij voor kinderen hebben gekozen?” Als je het mij vraagt een om te onthouden. In de loop der tijd heb ik veel verhelderende inzichten gekregen. Ik heb boeken verslonden rondom het samengestelde gezin, wel of geen eigen kinderen, maar nu weet ik het is goed zo. De kinderen zijn ook blij dat er geen broertje of zusje meer bij is gekomen, zo zei mijn bonusdochter eens: “Dankzij jou hebben we alle ruimte gekregen en zijn we er allemaal gelukkiger van geworden!” “

Tranen
“Een tip die ik graag wel wil geven is; neem een huisdier! Wij hebben een goldenretriever. Hij is er altijd om geduldig te luisteren naar onze verhalen als we thuiskomen na werk of school. En als we ergens mee zitten voor een harige knuffel. We gaan met hem wandelen en tijdens die wandelingen ontstaan de gesprekken. Ik ben oprecht trots op mijn bonuskinderen en vooral heel gelukkig met mijn leven. Er zijn heel veel dikke tranen geweest de afgelopen 10 jaar, maar de meeste met een lach van geluk!”

“Plusmama, vier het leven met vallen en opstaan en geef de kinderen dat waarvan jij denkt dat goed voor ze is. Uiteindelijk profiteert iedereen daarvan!”

Liefs Nicole